No dobra, dawno mnie tu nie było, fakt.
Ja jednak to taki nowicjusz w blogosferze jestem i nawet nigdy pamiętnika nie pisałam, więc co się dziwić.
Czy cos się działo? Działo się, a i owszem. Po raz pierwszy w moim starczym życiu (ostatnie sobota karnawału 2011) nawiedziłam klub taki jeden, na literkę N jest nazwa (kto z Litzmanstadt ten wie) i... ubawiłam sie jak nigdy! Mimo, ze mnie migrena ciężka brała, a kolejne drinki ("błagam, tylko coś z miętą!") jakoś nie pomagały, cud nastał po czwartym i dawce Validolu - jak ręką odjął. Do prawie 2 rano bawiłam się na soczku only :) Bylo fajnie, ten typ muzy ktory tam leci pozwala mi zapomnieć o wszystkim i się zresetować. Pub na górze fajny, chyba nawet solo tam czasem zajdę, jak mnie życie powali na łopatki, bo tanie drinki do 21-ej kuszą, a w miejscu blisko wodopoju to nawet sobie można całkiem spokojnie posiedzieć (jak komu muza nie pasuje, to od czego komórka i słuchawki?) I tylko jeden taki moment miałam, jak sobie na tę dzieci w pubie popatrzyłam - czy ja to już przypadkiem nie jestem muzeum?
Ale drink (sztuk dwie) i kawusia oraz zejście na dół i przegląd towarzystwa utwierdziły mnie w przekonaniu, że na nocne życie nigdy nie jest za późno.
Tak, ale to było jakeś 2 tygodnie temu, no.
A dzisiaj drugi dzień z rzędu siedzę w robocie 10 godzin i kurna końca nie widać...
Matka tęskni, piesiul wyje a ja w robocie... no do dupy to wszystko!
Jutro będzie lepiej?
No kurna, mam nadzieję.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz